Menu
- Aktualności
- Wydarzenia
- Oneg Szabat
- Zbiory
- Nauka
- Wystawy
- Edukacja
- Wydawnictwo
- Genealogia
- O Instytucie
- Księgarnia na Tłomackiem
- Kwartalnik Historii Żydów
Pełna Edycja Archiwum Ringelbluma
Zespół ponad 80 polskich tłumaczy i edytorów, historyków, socjologów i językoznawców zakończył swoje prace nad opracowaniem naukowym zachowanych dokumentów Podziemnego Archiwum Getta Warszawy. Efektem ich pracy jest 38-tomowa pełna edycja Archiwum Ringelbluma.
Od momentu wydobycia dokumentów kolejne zespoły specjalistów Żydowskiego Instytutu Historycznego pracują nad ich zabezpieczeniem, konserwacją i udostępnieniem. Najważniejsze prace konserwatorskie rozpoczęły się w 1990 roku i trwały ponad 10 lat. Po zabezpieczeniu Archiwum zostało złożone w specjalnych gablotach i jest przechowywane w budynku dawnej Głównej Biblioteki Judaistycznej, obecnej siedzibie ŻIH i Stowarzyszenia ŻIH w Polsce.
Aktualnie konserwatorzy skupiają się na odczytywaniu zniszczonych dokumentów, co jest możliwe dzięki zastosowaniu najnowszych osiągnięć techniki rejestracji obrazu. Zespół digitalizacji skanuje i udostępnia Archiwum online, a historycy i tłumacze opracowują i publikują jego zawartość.
Osoba kontaktowa: dr hab. Katarzyna Person
Otwarciu wystawy stałej towarzyszyło wydanie książek: „Listy do Oneg Szabat” pod redakcją profesora Pawła Śpiewaka, „Kto napisze naszą historię?” – II uzupełnione i poprawione wydanie książki Samuela Kassowa oraz publikacja pierwszego tomu Archiwum Ringelbluma w języku angielskim.
Wydajemy też dzienniki i relacje będące częścią Archiwum Ringelbluma jako oddzielne publikacje książkowe.
Listy do Oneg Szabat
![listy_oneg_szabat.png [280.38 KB]](https://www.jhi.pl/storage/image/core_files/2022/11/17/638c11a88594321d7c12f97674922aef/png/jhi/preview/listy_oneg_szabat.png)
Zbiór esejów Listy do Oneg Szabat towarzyszy wystawie stałej „Czego nie mogliśmy wykrzyczeć światu”. Do projektu zaproszono osoby reprezentujące różne dziedziny nauki i sztuki. Zostały poproszone o lekturę dokumentów z Archiwum Ringelbluma, a następnie podjęcie próby „przybliżenia czytelnikom tego kontynentu doświadczenia”. Wśród autorów znaleźli się: Krystyna Dąbrowska (poetka), Piotr Cywiński (historyk, dyrektor Państwowego Muzeum Auschwitz-Birkenau), Marta Janczewska (pracownik naukowy ŻIH), Bożena Keff (poetka, eseistka, badaczka literatury w ŻIH), Jacek Leociak (historyk literatury), Piotr Matywiecki (poeta, eseista), Tomasz Pietrasiewicz (animator kultury, reżyser teatralny), Paweł Śpiewak (socjolog i historyk idei, dyrektor ŻIH), Krzysztof Środa (pisarz, historyk filozofii), Maciej Zalewski (filolog).
Wszystkie teksty łączy zadanie, przed którym zostali postawieni autorzy. Różni je forma, sposób podejścia do tematu, warsztat pracy i użyte narzędzia. Każdy z nich „pokazuje inne oblicze Archiwum”. Dzięki przefiltrowaniu przez odautorską „wrażliwość i wiedzę” czytelnicy dostają nie tyle szerokie spektrum odczytania materiałów źródłowych, ile mnogość pytań stawianych w konfrontacji z tym, co nie daje się wtłoczyć w słowne definicje.
Kto napisze naszą historię? Ukryte Archiwum Emanuela Ringelbluma
Samuel D. Kassow
![big_Kassow_okladka.jpg [49.85 KB]](https://www.jhi.pl/storage/image/core_files/2022/11/17/078332f65feb3b29c58b8b7e64cce6f7/jpg/jhi/preview/big_Kassow_okladka.jpg)
Ringelblum dowiódł, że walczyć można nie tylko bronią, lecz także papierem i piórem. Stworzone przez niego archiwum było jednym z najbardziej skutecznych aktów kulturowego oporu w okupowanej przez nazistów Europie. Trzecia Rzesza dążyła nie tylko do wymordowania Żydów, ale również do tego, by pamięć o nich zaginęła – z wyjątkiem nazistowskiej wersji ich historii. Ringelblum zrobił, co mógł, żeby – nawet jeśli sami Żydzi nie przetrwają – zachowała się dokumentacja ich losu.
Bez archiwum „Oneg Szabat“, bez dokumentów wydobytych z ruin Łodzi, Wilna i innych miast historycy też mogliby pisać wartościowe książki o genezie i przebiegu ostatecznego rozwiązania oraz o postawie, jaką wobec zabijania Żydów prezentowały różne europejskie narody.
[…] Ale relacje te byłyby opowieściami o tym, czego dowiedzieli się już po fakcie, a nie głosami Żydów mówiących na bieżąco o tym, co ich spotyka. Świadectwo osób, które przeżyły masowe mordy, jest czymś innym niż słowa tych, którzy nie wiedzieli jeszcze, jak to wszystko się skończy i żyli w społecznościach czekających na unicestwienie.
(Samuel Kassow z przedmowy do drugiego wydania)
Dziennik
Abraham Lewin
![lewin_okładka.jpg [64.03 KB]](https://www.jhi.pl/storage/image/core_files/2022/11/17/8d3c15e45f1375964ada446f92c0b357/jpg/jhi/preview/lewin_okładka.jpg)
Dziennik Abrahama Lewina (1893–1943), warszawskiego nauczyciela i członka zespołu Oneg Szabat, to jeden z najważniejszych dokumentów osobistych z getta warszawskiego, tworzony „tam i wtedy” opis ostatnich miesięcy przed deportacją i przebiegu Wielkiej Akcji. Lewin, pomimo kolejnych, uderzających w niego tragedii, pisze codziennie (marzec 1942 – styczeń 1943) z pełną świadomością i odpowiedzialnością obejmując rolę kronikarza ostatnich dni żydowskiej Warszawy. Na potrzeby przyszłego, nieznanego czytelnika, tworzy bardzo osobistą historię Zagłady, zapis, jak sam pisze, tego, „co się dzieje w głębi duszy niewinnie skazanego na śmierć”.
Pisma z getta warszawskiego
Rachela Auerbach
![auerbach_okładka.jpg [41.83 KB]](https://www.jhi.pl/storage/image/core_files/2022/11/17/38c92d2ea62cca5da8490b9ef4a733d6/jpg/jhi/preview/auerbach_okładka.jpg)
Mimo licznych edycji dzieł Racheli Auerbach, nadal istnieje potrzeba pogłębionych badań nad jej tekstami powstałymi w czasie Zagłady. Niniejsze opracowanie jest tego najlepszym dowodem. (…) Autorka po raz pierwszy udostępniła czytelnikowi polskiemu najpełniejszą wersję najważniejszych tekstów o Zagładzie Racheli Auerbach.
Tadeusz Epsztein
Ostatnim etapem przesiedlenia jest śmierć
Gustawa Jarecka
![jarecka_okładka.jpg [142.65 KB]](https://www.jhi.pl/storage/image/core_files/2022/11/17/456cbf13835778598ae405d0401a0c02/jpg/jhi/preview/jarecka_okładka.jpg)
Relacja Ostatnim etapem przesiedlenia jest śmierć została odnaleziona w jednej z dwóch baniek na mleko zakopanych w piwnicy szkoły przy ulicy Nowolipki 68 na początku lutego 1943 roku. Autorstwo tekstu jest tylko domniemane. Prawdopodobnie autorką była Gustawa Jarecka (1908–1943), przedwojenna tłumaczka i pisarka. Na nią, jako autorkę relacji Ostatnim etapem…, wskazuje Emanuel Ringelblum notując, że napisała większą pracę o pierwszym wysiedleniu Żydów z Warszawy. Dokument przedstawia pierwsze dwa dni „akcji wysiedleńczej” w Warszawie wraz z poprzedzającymi ją wydarzeniami – krwawą nocą z 17 na 18 kwietnia 1942 r., kiedy Niemcy zamordowali w getcie 52 osoby, regularnie powtarzającymi się w następnych tygodniach skrytymi zabójstwami, postępującym terrorem i wzrastającym wśród mieszkańców getta niepokojem i niepewnością. Autorka kreśli następnie niezwykle dynamiczny opis pierwszych godzin akcji eksterminacyjnej.
Marta Janczewska