Aktualności

Mieczysław Wejman, Tańczący VI, akwatinta, akwaforta, 1944, zbiory prywatne

– Wejman był bardzo oszczędny w mówieniu o swojej twórczości – powiedział dr Piotr Rypson, kurator wystawy. – Również w cyklu Rowerzysta z lat 60. Wejman rysuje i szkicuje katastrofę, wobec której świat jest obojętny. Moim zdaniem doświadczenia okupacyjne naznaczyły go na całe życie.

– Tam są też inni artyści, Tintoretto, Michał Anioł, tam jest sprawna gra konwencjami, które znamy z historii sztuki – powiedziała prof. Luiza Nader. – Do Goi często przyrównują swoje prace artyści po drugiej stronie, którzy są w getcie. Również o Goi wspomina w swoim dzienniku Rachela Auerbach. Chodzi nie tylko o brutalność, która towarzyszy wojnie, ale o radykalne zło, szczególne okrucieństwo, które Wejman próbuje zanotować w sposób metaforyczny.

– Żyjemy w epoce pornografii obrazu, wszyscy wszystko fotografują. Okrucieństwa są dokumentowane w sposób zupełnie inny. Rola sztuki graficznej nie jest już tak kluczowa. W czasach Wejmana mieliśmy do czynienia z zupełnie innym funkcjonowaniem obrazu, z próbą uwiecznienia wydarzeń w materiale trwałym. – dodał dr Rypson. 

W spotkaniu 2 czerwca 2022 roku wzięli udział dr Piotr Rypson, historyk sztuki, kurator wystawy oraz prof. Luiza Nader, autorka eseju „Teatr i mur. Tańczący Mieczysława Wejmana" opublikowanego w publikacji towarzyszącej ekspozycji. Rozmowę poprowadziła Patrycja Dołowy – pisarka, artystka multimedialna, działaczka społeczna, autorka książki „Wrócę, gdy będziesz spała. Rozmowy z dziećmi Holocaustu”.

Więcej o wystawie

_____