Menu
- Aktualności
- Wydarzenia
- Oneg Szabat
- Zbiory
- Nauka
- Wystawy
- Edukacja
- Wydawnictwo
- Genealogia
- O Instytucie
- Księgarnia na Tłomackiem
- Czasopismo „Tłomackie 3/5"
- Kwartalnik Historii Żydów
Link do wydarzenia na Facebooku
Rozmowę z autorką oraz dr Martą Rakoczy z Instytutu Kultury Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego poprowadzi Magdalena Pęzińska z Muzeum Warszawy.
Książka przedstawia historię ponad dwudziestu sierocińców i internatów, funkcjonujących w getcie warszawskim od 1940 do 1943 roku, z których najbardziej znany jest Dom Sierot prowadzony przez Janusza Korczaka i Stefanię Wilczyńską. Autorka, prezentując wyniki swoich najnowszych badań, opisuje warunki życia codziennego dzieci w dzielnicy zamkniętej oraz ich dorosłych opiekunów.
W swojej książce zajmuję się tymi, którzy zagubili się w historii i przez historię zostali zapomniani. Zagubili się ze względu na swoje społeczne krzyżowe wykluczenie: jako Żydzi, jako dzieci, jako potrzebujące zewnętrznego wsparcia sieroty oraz jako ludzie żyjący w czasach niedających im szans na przetrwanie. Zostali zaś zapomniani jako bolesny wyrzut sumienia, który spycha się na margines wspomnień i opowieści, przysłaniając symbolami, które bądź co bądź zniekształcają obraz całości.
– fragment książki
Monografia Agnieszki Witkowskiej-Krych nie tylko wzbogaca wiedzę o życiu w getcie warszawskim, funkcjonowaniu placówek opieki nad dzieckiem, ale także przywraca pamięć o wielu innych – poza Korczakiem – osobach starających się o to, aby dzieci, mimo dramatycznych warunków, miały szansę na przeżycie […].
Autorka zajęła się tematem, który nie doczekał się do tej pory pełnego opracowania. Na temat Zagłady i getta warszawskiego powstały dziesiątki prac, a mimo to nie przeanalizowano dotychczas, jak dokładnie funkcjonowała tam opieka nad osieroconymi żydowskimi dziećmi.
– fragment recenzji prof. Anny Landau-Czajki
dr Agnieszka Witkowska-Krych – doktor wiedzy o kulturze i religii, pracowniczka Żydowskiego Instytutu Historycznego oraz Instytutu Kultury Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego. Stypendystka Fundacji Claims Conference oraz laureatka stypendium Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego dla wybitnych młodych naukowców. Zainteresowana szczególnie historią i kulturą Żydów warszawskich oraz ich wpływem na tożsamość miasta. Publikowała m.in. w „Zagładzie Żydów”, „Kwartalniku Historii Żydów”, „Tekstach Drugich”, „Pamiętniku Literackim” czy „Almanachu Muzealnym”. Autorka książki Mniej strachu. Ostatnie chwile z Korczakiem uhonorowanej w 2019 roku Nagrodą KLIO w kategorii varsaviana.
dr hab. Marta Rakoczy – kulturoznawczyni, filozofka, związana z Instytutem Kultury Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego. Zajmuje się między innymi antropologią i historią piśmienności, kulturowymi studiami nad dzieciństwem, a także antropologią edukacji. Koordynatorka Pracowni Naukowej Muzeum Warszawy - Korczakianum. Autorka m.in. książek Polityki pisma. Szkice plenerowe z pajdocentrycznej nowoczesności (2018) i Słowo – działanie – kontekst. O etnograficznej koncepcji języka Bronisława Malinowskiego (2012).
Magdalena Pęzińska – pracowniczka Muzeum Warszawy, związana z też Pracownią Naukową Muzeum Warszawy – Korczakianum.
Publikacja powstała przy wsparciu Fundacji im. Róży Luksemburg – Przedstawicielstwo w Polsce i dzięki dofinansowaniu ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Opracowanie zbiorów jest finansowane przez Islandię, Liechtenstein i Norwegię w ramach Funduszu EOG oraz przez budżet krajowy #Funduszenorweskie i #EOG #EEANorwayGrants