Menu
- Aktualności
- Wydarzenia
- Oneg Szabat
- Zbiory
- Nauka
- Wystawy
- Edukacja
- Wydawnictwo
- Genealogia
- O Instytucie
- Księgarnia na Tłomackiem
- Kwartalnik Historii Żydów
“Przystępują okupanci do (…) projektu przesiedlenia Żydów w Warszawie, skupienia ich w zwartym obszarze getta. Pogłoski o zamiarze takim krążyły już od dawna”, notował 5 listopada 1939 r. ekonomista Ludwik Landau w swej wojennej kronice. Minęło zaledwie kilka tygodni od początku okupacji niemieckiej w Polsce. Niecały miesiąc wcześniej, 8 października, Niemcy utworzyli pierwsze getto w miejscowości Piotrków Trybunalski, która znalazła się na terenach polskich wcielonych bezpośrednio do III Rzeszy. Minął jednak jeszcze rok, zanim faktycznie utworzono getto, przesiedlono do niego Żydów z całej Warszawy i 15 listopada 1940 r. zamknięto ich na stałe za murami „żydowskiej dzielnicy mieszkaniowej”.
Przez ponad rok Żydzi żyli w okupowanym mieście słysząc pogłoski o możliwym utworzeniu getta. W swoim wystąpieniu Maria Ferenc zrekonstruuje proces powstawania getta. W jaki sposób Żydzi i Polacy ustosunkowywali się do wiadomości, że w Warszawie może powstać getto?