Menu
- Aktualności
- Wydarzenia
- Oneg Szabat
- Zbiory
- Nauka
- Wystawy
- Edukacja
- Wydawnictwo
- Genealogia
- O Instytucie
- Księgarnia na Tłomackiem
- Kwartalnik Historii Żydów
Kalonimus Kalman Szapiro był charyzmatycznym cadykiem z podwarszawskiego Piaseczna, wybitnym mówcą, innowacyjnym pedagogiem. Na stałe mieszkał w Warszawie, a choć II wojna światowa zastała go w Piasecznie, powrócił do niej, nie chcąc opuścić swoich uczniów. W miesiącach tygodniach wojny stracił syna, synową, bratową i matkę, a także grupę uczniów. Mimo tej tragedii, która „odarła go z całej nadziei”, nie porzucił misji umacniania swoich słuchaczy w wierze.
Po 16 listopada 1940 r. dom przy ul. Dzielnej 5, w którym mieszkał rabin, znalazł się w granicach getta. Stał się miejscem spotkań, nauki i modlitwy. Rabin przyjmował w nim uchodźców, głównie z Piaseczna i okolic, a także zorganizował koszerną kuchnię ludową dla głodujących (prowadzoną przez Joint Distribution Committee). Tam też wygłaszał cotygodniowe komentarze do czytań z Tory.
Wiosną 1943 r. został deportowany do obozu w Trawnikach. Organizacje żydowskie czyniły starania, aby uwolnić z obozu wybitnych ludzi, wśród nich rabina Szapirę, jednak nie chcąc opuścić swych towarzyszy, nie skorzystał z szansy uratowania się. Zginął najprawdopodobniej 3 listopada podczas akcji „Ernterfest” („Dożynki”).
Jego kazania głoszone w getcie „robiły wielkie wrażenie i ogromnie pobudzały żydowskie serca”. Zachowana w Archiwum Ringelbluma spuścizna Szapiry, na którą składają się podręczniki dla młodzieży, kazania i osobiste notatki, stanowi jedno z ostatnich świadectw chasydyzmu w Polsce.
W czwartek 23 listopada 2023 roku odsłonimy tablicę upamiętniającą rabina Kalonimusa Kalmana Szapirę na budynku przy ul. Dzielnej 5 na warszawskim Muranowie. Serdecznie zapraszamy do wspólnego udziału w tej uroczystości.