Wydarzenia

Kiedy Gerszon Taffet pisał „Zagładę Żydów żółkiewskich”, wydaną po raz pierwszy w 1946 r., był jednocześnie historykiem, oskarżycielem i kronikarzem dziejów własnej społeczności. Nie tylko zbierał dowody zbrodni popełnionych na Żydach żółkiewskich podczas okupacji niemieckiej, ale tworzył też monografię historyczną, która miała stanowić źródło wiedzy dla przyszłych badaczy. Pisał zarazem epitafium dla ofiar, wśród których byli jego żona i syn – chciał upamiętnić ich prześladowanie, cierpienie i walkę o przetrwanie.

Taffet starał się dotrzeć do żydowskich i nieżydowskich świadków, mieszkańców miasta. Nie było to zadanie łatwe, kiedy bowiem przygotowywał swoją książkę, Żółkiew była już po drugiej stronie nowej granicy polsko-sowieckiej. Ponieważ pisał historię Zagłady z perspektywy ofiar, dostęp do źródeł niemieckich miał dla niego mniejsze znaczenie. Miał zarazem świadomość, że w Zagładzie Żydów żółkiewskich przedstawił tragiczną kartę historii żydowskiej widzianej przez pryzmat jednego miasta.

Dzieło Taffeta, łączące w sobie cechy relacji naocznego świadka, kronikarza i historyka Zagłady, pozostaje wciąż aktualne i warto je przypomnieć współczesnemu czytelnikowi. Książka w opracowaniu Natalii Aleksiun ukazała się w ramach serii „Wydanie Krytyczne Prac Centralnej Żydowskiej Komisji Historycznej” publikowanej przez Żydowski Instytut Historyczny.

Więcej informacji o publikacji

Spotkanie odbędzie się 19 lutego o godz. 18.00 w Muzeum POLIN.

Zapraszamy serdecznie!