nun
(hebr. i jid.) – czternasta litera alfabetu hebrajskiego; jej wartość liczbowa równa jest 50. Jest spółgłoską zwartą, nosową, którą czyta się jak polskie „n”. W najstarszych inskrypcjach wyobrażała węża. Litera ta ma dwie formy graficzne – podstawową, pisaną na początku i w środku wyrazu, oraz końcową, występującą na końcu wyrazu.