Spuścizna: Anna (Chana) Kubiak.

Anna Kubiak z domu Wajs urodziła się 18 grudnia 1908 roku w Lublinie (lub w Piaskach), córka Froima i Pesy Wajsów. Jej rodzice dzierżawili część młyna wodnego na wsi (w Piaskach). Absolwentka Wydziału Filozofii Uniwersytetu Warszawskiego ze specjalnością historia.

W latach 1935–1936 pracowała jako nauczycielka w szkołach powszechnych w Łosicach i Mordach (woj. lubelskie), później do wybuchu II wojny światowej w szkole powszechnej nr 7 w Siedlcach.

Podczas wojny była nauczycielem etatowym w Lubomlu, powiat kowelski, ZSRR. Po wybuchu wojny niemiecko-radzieckiej została na aryjskich papierach w Związku Radzieckim.

Wróciła do Polski w 1945 roku. Od lipiec 1950 do lipca 1957 była pracownikiem naukowym Żydowskiego Instytutu Historycznego. Zmarła 15 stycznia 1959, chorowała na gruźlicę płuc.

W 1953 roku Anna Kubiak opublikowała w Biuletynie ŻIH opracowanie, dotyczące zabytków żydowskich w Polsce (Biuletyn Żydowskiego Instytut Historycznego 2–3/1953 oraz 4/1953). Artykuł o zabytkach żydowskich powstał między innymi w oparciu, o wywiady z architektami o nieżyjących architektach Żydach (przeprowadzone przez Annę Kubiak w okresie lipiec-październik 1950). Drugim ważnym źródłem były ankiety z pytaniami o stan zachowania zabytków żydowskich wysyłane do Prezydiów Wojewódzkich Rad Narodowych w całej Polsce.  

W 1956 w BŻIH 1–2/1956, na bazie materiałów z archiwum ŻIH opublikowała artykuł Dzieciobójstwo (w 10-tą rocznicę „akcji dziecięcej w getcie łódzkim”).